Arkadiusz Wójs

O KANDYDACIE

Biogram

Prof. Arkadiusz Wójs, syn prof. Kazimierza Wójsa (Wydział Mechaniczno-Energetyczny PWr) i mec. Doroty Wójs, mąż Gabrieli, ojciec Natalii.

Od urodzenia związany z Wrocławiem; od studiów z Politechniką Wrocławską.

Urodził się we Wrocławiu 7.08.1971, w 1990 ukończył III Liceum Ogólnokształcące we Wrocławiu, a w 1995 studia magisterskie z fizyki na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki PWr, w 1997 obronił doktorat w dyscyplinie fizyka w Instytucie Fizyki PWr, w 2002 habilitował się na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki PWr, 13.01.2009 uzyskał tytuł profesora nauk fizycznych, w 2017 został członkiem Academia Europaea, a w 2019 członkiem Polskiej Akademii Nauk.

Od ukończenia studiów doktoranckich jest pracownikiem PWr (adiunkt – od 1997, profesor nadzwyczajny – od 2008, profesor zwyczajny – od 2014). Gościnnie pracował także w National Research Council of Canada (staże magisterskie i doktorskie), na University of Tennessee (staż podoktorski 1997-2000, profesor wizytujący 2001-2007) i na University of Cambridge (stypendysta Marie Curie 2008-2010). Wykładał na uczelniach na całym świecie.

Kariera naukowa

Główny obszar badań to fizyka teoretyczna i obliczeniowa ciała stałego; najważniejsze osiągnięcia dotyczą układów, struktur oraz zjawisk elektronowych w skali nano i w ekstremalnych warunkach (niska temperatura, silne pole magnetyczne, naprężenie, itp.), w szczególności tzw. kropek kwantowych, kwantowego efektu Halla i kryształów dwuwymiarowych.

Współautor 6 książek (m.in.: Quantum dots Springer-Verlag 1998 – ponad 1200 cytowań w bazie Scopus, Quantum Hall Systems Oxford University Press 2003) i 180 artykułów indeksowanych w Scopus, cytowanych ponad 2200 razy przez innych autorów (indeks Hirscha 29); 50 zaproszonych wykładów na międzynarodowych konferencjach naukowych; promotor 5 zakończonych oraz 6 wszczętych przewodów doktorskich.

Laureat głównej Nagrody MNiSW za wybitne osiągnięcie naukowe w kategorii badań podstawowych (2011), a także m.in.: nagrody American Physical Society Outstanding Referee (2013), Subsydium profesorskiego FNP Mistrz (2012), Nagrody Polskiego Towarzystwa Fizycznego im. Wojciecha Rubinowicza (2008), Stypendium UE Marie Curie (2008), Nagrody Prezesa Rady Ministrów za habilitację (2003), Nagrody Wydziału III PAN im. Stefana Pieńkowskiego (2002) i Nagrody MEN za doktorat (1998). Laureat kilku konkursów o środki na badania, m.in. na trzy projekty europejskie oraz grant NCN MAESTRO.

Przewodniczący komitetów naukowych dużych konferencji (EP2DS/MSS 2013, Zjazd Fizyków Polskich 2017, Jaszowiec 2019), członek komitetów redakcyjnych czasopism (Condensed Matter, Postępy Fizyki), recenzent w konkursach o granty i nagrody (krajowe i zagraniczne), recenzent wiodących czasopism naukowych (m.in. Science, Nature).

Działalność organizacyjna

Obecnie jest dziekanem Wydziału Podstawowych Problemów Techniki (od 2015; wcześniej był prodziekanem ds. badań naukowych), kierownikiem Katedry Fizyki Teoretycznej (od 2014), przewodniczącym Rady Dyscypliny i Komisji ds. Stopni Naukowych w dyscyplinie Nauki Fizyczne (od 2019), senatorem i wiceprzewodniczącym Komisji Senackiej ds. Badań Naukowych i Współpracy z Gospodarką (od 2016). Ponadto, przewodniczy Interdyscyplinarnemu Seminarium Naukowemu (wcześniej przewodniczył Seminarium Fizyki) i działa w Zarządzie Stowarzyszenia Absolwentów. Pełni też funkcje poza PWr: jest członkiem Rady Naukowej Instytutu Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych PAN we Wrocławiu, członkiem International Union of Pure and Applied Physics oraz dyrektorem akademickim Wrocław Knowledge Hub of Academia Europaea.

Osiągnięcia związane z pełnieniem funkcji dziekana Wydziału Podstawowych Problemów Techniki (2015-2020)

Uzdrowienie sytuacji finansowej Wydziału

Po objęciu funkcji dziekana w 2015, Wydział był obciążony kredytem remontowym i zmagał się z wysokim ujemnym wynikiem rocznym. W trakcie kadencji nastąpiło: uporządkowanie kosztów (zwłaszcza w dydaktyce), rozwój i mobilizacja kadry (m.in. zatrudnienie paru profesorów, nowe habilitacje i tytuły, wzrost liczby i wielkości projektów). Wydział zakończył rok 2019 jako stabilny finansowo, realizujący znaczne inwestycje w kadrę i infrastrukturę.

Inwestycje

Uruchomienie w nowej lokalizacji „Laboratorium Podstaw Fizyki” (ponad 2 mln zł); utworzenie nowych laboratoriów dydaktycznych; podwojenie powierzchni badawczej; niemal całkowita relokacja i konsolidacja administracji; nowe pomieszczenia dla samorządu studenckiego, doktorantów, gości i seniorów.

Rozwój kadry

Wzrost liczby profesorów tytularnych z 16 do 22 (+37%) i doktorów habilitowanych z 26 do 40 (+54%). Zatrudnienie obiecujących młodych pracowników spoza Politechniki (ok. 15 osób, po doktoratach/stażach w renomowanych ośrodkach za granicą).

Poprawa wartości publikacji

Stały wzrost średniej wartości punktowej MNiSW (+20% między kolejnymi kategoryzacjami w 2013 i 2017); kategoria A za badania naukowe (w fizyce); wzrost dochodów z grantów na badania (przekroczenie 50% dotacji podstawowej).

Rozwój dydaktyki

Uruchomienie nowych kierunków studiów: Inżynieria kwantowa, Big Data Analytics; świetna rekrutacja – wysokie liczby kandydatów i progi rekrutacyjne, zarówno na tle innych wydziałów jak i innych uczelni oferujących podobne kierunki studiów; co roku najwięcej na Politechnice laureatów programu Wybitnie uzdolnieni na PWr; ocena wyróżniająca Polskiej Komisji Akredytacyjnej dla kierunku Fizyka techniczna.

Wspieranie aktywności studenckiej

Uruchomienie programu nagród przyznawanych przez studentów najlepszym dydaktykom na Wydziale – cztery kategorie, uroczyste wręczanie na Radzie Wydziału, powiązanie z wnioskami o Nagrodę Rektora za dydaktykę; Wydziałowy Turniej Tenisowy – w tym roku 5 edycja: PEPET OPEN 2020; cel: integracja studentów, doktorantów oraz kadry; rosnący wkład sponsorów i udział studentów z innych wydziałów; wpieranie niezwykle bogatej działalności własnej studentów.